یک آنفلوانزای ساده کرونایی! - وبلاگ املاکیا

به گزارش وبلاگ املاکیا، دو روز سر کار نیامد و گفت کسالت دارم. وقتی بیشتر پرس و جو کردند، گفت یک آنفلوانزای ساده بود و خوب شدم. پرسیدند تب هم داشتی، که با عصبانیت جواب داد: ای بابا! گفتم که آنفلوانزا بود و تب هم مال همان بود. الان دیگر خوب خوبم و هیچ مسئله ای هم ندارم.

به گزارش وبلاگ املاکیا، روزنامه ایران در ادامه این گزارش نوشت: این گفته های پریا، شاغل در یک شرکت خصوصی است، جایی که حدود 20 نفر در یک سالن نه چندان بزرگ کنار هم کار می کنند. او شرح حال یکی از همکارانش را بازگو می کند: راستش از همان وقتی که شنیدم مریض شده، خیلی نگران بودم چون خودم خیلی سعی می کنم تمام موارد را رعایت کنم اما در محیط کار وقتی یک نفر مبتلا باشد، خطر همه را تهدید می کند. به این خانم هم از طرف مدیریت گفته شده بود که اگر علائم داری و مشکوک هستی، در خانه بمان یا تست بده اما برخورد خیلی بدی با این قضیه کرد و اصلاً به او برخورده بود. وقتی از پیش مدیر آمد، سر بقیه داد و بیداد راه انداخت که شما برای من حرف درآورده اید و خواسته اید زیرآب من را بزنید و به دروغ گفته اید کرونا دارم. با رفتاری که نشان داد، کسی دیگر حرفی نزد. چند روز بعد از آن قضیه نفس تنگی پیدا می کند و تستش مثبت می شود. آدمی هم بود که چندان رعایت نمی کرد و حتی در محیط کار ماسک نداشت. مدیر شرکت برای اینکه معلوم شود بقیه مبتلا شده اند یا نه، گفت بیایند از همه تست بگیرند. متأسفانه تست 3 نفر دیگر هم مثبت درآمد و آنها هم به قرنطینه رفتند. احتمالاً آنها را هم همان یک نفر مبتلا کرده. اگر همان موقع وقتی دید علائم دارد سر کار نمی آمد و تست می داد، سلامتی همکارانش را به خطر نمی انداخت.

نمی دانم شما هم مشابه این روایت را شنیده اید یا نه؟ به نظر می رسد این روزها کم سابقه هم نباشد. نمونه اش روایت مرتضی، شاغل در فروشگاه پوشاک و کیف و کفش:ما 8 فروشنده هستیم و بخش های مختلف فروشگاه را پوشش می دهیم. یکی از همکارانم چند روزی بود که بی حال بود و می دیدم که دائم می نشیند و خستگی درمی کند. فکر کردم شاید از فشار کار باشد چون چند روز سرمان خیلی شلوغ بود. هر بار حالش را می پرسیدم می گفت چیزی نیست و شاید فشارم افتاده باشد. یک بار که خیلی رنگ پریده بود برایش آب قند آوردیم که وقتی خورد انگار بدتر شد چون گفت برایش ماشین بگیریم که به خانه برود. خلاصه در نهایت معلوم شد که کرونا دارد. ما خودمان دیگر تست ندادیم چون صاحبکار هزینه اش را قبول نمی کند اما اگر کوچک ترین علامتی پیدا کنیم، حتماً می رویم. خدا می داند در آن چند روزی که علائم داشته، چند نفر را مبتلا کرده. از طرفی می دانم که به کارش هم احتیاج داشت و فکر نمی کنم دیگر قبول کنند برشود. خودش هم لابد می دانست اگر بفهمند کرونا دارد، کارش را از دست می دهد.

البته مسأله برای همه صرفاً جنبه مالی ندارد. برخی به دلایل دیگری کرونا را مخفی می کنند. گرچه بیشتر وقت ها زیر بار بی مسئولیتی شان نمی فرایند، مثل خانم فلانی، مدیر یک شرکت معماری که طبق گفته کارمندانش، یک هفته با علائم کرونا سرکار حاضر می شده و عنوان می کرده که زیر کولر خوابیده و سرما خورده است.

تمام مدت دستمال دستش بود و سرفه می کرد. می دیدم که لیوان دمنوش را مدام پر و خالی می کند و چون ما یک مجموعه کوچک هستیم، یک آشپزخانه و دستشویی داریم که بین تمام کارمندان مشترک است. به هرحال کسی هم جرأت نمی کند به مدیرش انتقاد کند و به او بگوید برود تست بدهد. این خانم وضع مالی خیلی خوبی دارد و می دانم باشگاه سوارکاری هم می رود. این مدت هم سوارکاری می رفت و اتفاقاً یک روز داشت تعریف می کرد که آنجا بقیه داشتند چپ چپ نگاهش می کردند چون سرفه می کرده و تازه خیلی هم از برخورد آنها ناراحت شده بود. می گفت آدم دیگر یک سرفه هم نمی تواند بکند. البته که فقط یک سرفه نبود و بچه ها هم دیگر خیلی مشکوک بودند که حتماً کرونا دارد. آخر سر هم وقتی شوهرش بدحال شد و تستش مثبت درآمد رفت تست داد و دید که مثبت است. در حالی که این مدت خیلی راحت همه جا تردد کرده و بارها می گفت من حوصله ام سر می رود اگر حتی یک نصفه روز در خانه بمانم. الان ما نگران یکی از همکاران هستیم که باردار است و قرار است تست بدهد.

سرما خورده ام، آنفلوانزای خفیف دارم، باد به سرم خورده، سینوزیتم عود کرده و... هیچ کدام اینها دلیل خوبی نیست برای اینکه دیگران را قانع کنید که کرونا ندارید.

دکتر روزبه بیاتی، متخصص بیماری های عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در این باره این طور می گوید: در زمان پاندمی کووید، چیزی به اسم آنفلوانزا وجود ندارد. الان فصل همه گیری آنفلوانزا نیست و هرکس هر علامتی شبیه آنفلوانزا، سرماخوردگی و مشابه آن را داشته باشد، به کووید 19 مبتلاست مگر آنکه خلافش ثابت شود. در واقع یعنی مبنا را باید بر این بگذاریم. اینکه کسی بیاید و بگوید آنفلوانزا گرفته ام یا یک سرماخوردگی ساده دارم، در این دوره اصلاً قابل قبول نیست و فقط انجام تست است که ثابت می کند کووید است یا نه. بنابراین افرادی که با این نشانه ها در محل کارشان حاضر می شوند، حتماً باید برای انجام تست فرستاده شوند و از حضورشان در محل کار جلوگیری به عمل آید تا موجب ابتلای دیگران نشوند.

اما شاید برای شما هم سؤال پیش آید که در حالی که بسیاری از ادارات و شرکت ها هنگام ورود کارکنان تب آنها را اندازه می گیرند، باز هم افرادی با نشانه های ابتلا به کووید 19 در محل کار حاضر می شوند؟

الهه بحرایی، کارشناس بهداشت به این سؤال پاسخ می دهد: دستگاه های تب سنج انواع مختلفی دارند که حساسیت هایشان با هم متفاوت است اما در انواعی که در خیلی ادارات و سازمان ها کاربرد دارد، دقت حدود دو دهم درصد است که قابل قبول است اما مسأله این است که ممکن است بیمار مبتلا باشد اما لزوماً تب نداشته باشد یا تبش قطع شده باشد. حتی فرد ممکن است علائم خفیفی مثل یک سرماخوردگی ساده داشته باشد. قرار دریافت فرد مبتلا به کووید19 در کنار دیگران برای مدت زمان طولانی و مواردی مثل استفاده از سرویس بهداشتی مشترک، خطر آلودگی را به شدت بالا می برد. در حال حاضر چون با پدیده جدیدی روبرو شده ایم، طبعاً مکان های کاری و شهری هنوز چندان با آن متناسب نشده اند و نمی توانیم بگوییم اینکه صرفاً جایی ضدعفونی شده، یعنی امکان ابتلای افراد دیگر وجود ندارد. وقتی تماس زیادی صورت می گیرد، احتمال ابتلا هم بالا می رود. توصیه من این است که اگر امکانپذیر است، ساعت های کمتری را در محیط بسته در کنار دیگران بگذرانید و در کنار روشن بودن وسایل سرمایشی، جریان هوا هم از طریق در و پنجره وجود داشته باشد. مسئولان منابع انسانی در ادارات باید حتماً احوال کارکنان را زیرنظر داشته باشند و صرف اینکه کسی عنوان می کند بیمار نیست، دلیل بیمار نبودن او تلقی نکنند چون برخی از کارکنان ممکن است به دلایل مختلف بیماری خود را پنهان کنند. طبیعی است که هر چه زودتر بیماری تشخیص داده شود، از ابتلای افراد بیشتری نیز جلوگیری می شود. بهتر است شاغلان تا می توانند از دستشویی مشترک استفاده نکنند و در صورت استفاده، حتی در داخل دستشویی با ماسک باشند و خوب دست هایشان را بشویند. این توصیه ها را دائم می شنویم اما باید آنقدر تکرار کرد که در ذهن مردم کاملاً بنشیند.

آدم پیش خودش فکر می کند مخفی کاری و انکار آن هم وقتی کرونا دارند روزی حدود 2هزار و 500 نفر را مبتلا می کند و حول و حوش 200 نفر را می کشد، چه توجیهی دارد؟ حتی فکر اینکه با پنهان کردن بیماری یا سهل انگاری در برخورد با آن، کسی را به آغوش مرگ بفرستیم هم آدم را دیوانه می کند.